POEMA LXIII. Bellísima petunia...




                                                                                                LXIII

                                      
                     

                                                        
                                                                            Bellísima petunia
                                                                            en la que el rosicler brilla,
                                                                            como en naciente alba pura,
                                                                            en tus labios y mejillas.

                                                                            De rosa, te coloras,
                                                                            galana y asaz jarifa,
                                                                            semblando ser aromosa
                                                                            flor paradisíaca.

                                                                            Tu juvenil encanto
                                                                            y tu atrayente sonrisa
                                                                            ofrendas, sin reparo,
                                                                            cual mirífica ninfa.

                                                                            Tus ojos tienen rayos
                                                                            que la apatía fulminan,
                                                                            veloces despertando,
                                                                            por ti, afecto y simpatía.

                                                                            Del Elíseo, descendida
                                                                            pareces, para sanar
                                                                            las Almas casi perdidas,
                                                                            en este mundo mortal
                                                                          ¿Será verdad?

                                                                            Permíteme contemplar
                                                                            tu figura isíaca
                                                                            de egipcia diosa inmortal.
                                                                           ¡Dame, de Amor, tu ambrosía!
                                                                           ¡Comienza a sanarme ya!



       "Víctor de Castellar" 




No hay comentarios:

Publicar un comentario